«Να κυκλοφορήσω στην οδό Γερανίου μετά τις εννιά το βράδυ; Ποτέ. Τη θέλω τη ζωή μου. Είσαι καλά; Ακόμα και την ημέρα, περπατώντας κοιτάζω δύο φορές πίσω και μία μπροστά μου…» λέει φοβισμένος ο Γκόλαμ Μάολα. Είναι ο πρόεδρος της κοινότητας των Μπανγκλαντεσιανών, που αποτελούν την πλειονότητα των κατοίκων του πλέον κακόφημου δρόμου του αθηναϊκού κέντρου. Ο ίδιος έχει πέσει θύμα ληστείας και πολλοί συμπατριώτες του, που καταγγέλλουν τα κυκλώματα του οργανωμένου εγκλήματος.
«Ζούμε 6 άτομα σε κάθε δωμάτιο», λέει ο πρόεδρος των Μπανγκλαντεσιανών
Ο δυνατός σιδερένιος ήχος από τα ρολά των καταστημάτων που κλείνουν απλώνεται το μεσημέρι στην οδό Γερανίου. Οι λιγοστοί διαβάτες περπατούν βιαστικά. Κάποιοι στέκονται στις γωνίες, μιλούν στα κινητά τηλέφωνα. Κι άλλοι, Ελληνες αυτοί, με το βλέμμα θολό, παραμένουν ακίνητοι, ξαπλωμένοι στα σκαλοπάτια παλιών εγκαταλειμμένων σπιτιών. Οταν αρχίζει ο ήλιος να δύει, ανατέλλει το οργανωμένο έγκλημα.
Στρίβοντας στη Γερανίου από την Πειραιώς, συναντάς το ινδικό εστιατόριο, το κατάστημα από όπου στέλνουν εμβάσματα οι μετανάστες, το μαγαζάκι ενός Αφρικανού που πουλάει γυαλιά κι ένα ελληνικό ανάμεσά τους, με αιθέρια έλαια, που επιμένει να υπάρχει. Στα μπαλκόνια των διαμερισμάτων της πολυκατοικίας, όπου πριν από λίγες ημέρες μπήκαν αστυνομικοί και συνέλαβαν 28 άτομα, κρέμονται ελληνικές σημαίες και ανδρικά ρούχα.
Δύο χιλιάδες ευρώ ενοίκιο
Μπαίνουμε στο μαγαζί του Χουσεΐν Σουλιμά από το Μπανγκλαντές. «Χθες η Δημοτική Αστυνομία και το Αλλοδαπών μάζεψαν πάνω από 40 παιδιά από τη γειτονιά, πολλοί δεν έχουν χαρτιά», λέει.
Στο ισόγειο της πολυκατοικίας όπου μπήκαν προχθές οι αστυνομικοί στεγάζεται το καφενείο-εστιατόριο των Μπανγκλαντεσιανών. Γεμίζει από μελαχρινούς νεαρούς που παρακολουθούν αθλητικές εκπομπές από δορυφορικό κανάλι, τρώγοντας ρύζι μπασμάτι με κοτόπουλο και σαφράν. Πληρώνουν από δύο μέχρι πέντε ευρώ ο καθένας.
Ο Μάολα, πρόεδρος της κοινότητας των Μπανγκλαντεσιανών, μιλάει γι’ αυτούς που δεν έχουν χαρτιά και παραμένουν κρατούμενοι: «Στην Ελλάδα μένουν 25.000 Μπανγκλαντεσιανοί. Περίπου 10.000 συμπατριώτες μου ζουν περίπου δύο χρόνια χωρίς χαρτιά. Στήνονται από το βράδυ στην Πέτρου Ράλλη (Αλλοδαπών), αλλά δεν καταφέρνουν να μπουν. Δεν έχουν να δώσουν στους δικηγόρους 500 ευρώ».
Λέει ότι «οι Μπανγκλαντεσιανοί που ζουν στη Γερανίου πουλάνε μικροπράγματα στους περαστικούς. Βγάζουν όσα χρειάζονται για να μοιραστούν το νοίκι, να πληρωθούν οι λογαριασμοί. Ζούμε έξι άτομα σε κάθε δωμάτιο. Πολλοί μεταναστεύουν γιατί τα σπίτια τους βυθίστηκαν στις πλημμύρες».
Ο Χασάν, που κάθεται δίπλα του, έκλεισε 20 χρόνια ζωής στην Ελλάδα: «Οταν έφυγαν οι Ελληνες από τη Γερανίου, σπίτια και μαγαζιά πέρασαν στους Αφρικανούς. Τώρα ζουν Μπανγκλαντεσιανοί. Κοιμούνται όσοι χωράνε σε κάθε δωμάτιο, αρκεί να μην είναι άστεγοι. Οποιος δεν έχει, δανείζεται. Οταν δουλέψει τα ξεπληρώνει. Η εξαώροφη πολυκατοικία έχει 12 διαμερίσματα. Ο πρώτος όροφος λειτουργεί ως τζαμί. Κάθε μήνα περνάνε οι Ελληνες, τα αφεντικά, και μαζεύουν τα ενοίκια. Πληρώνουμε από 600 ευρώ τον μήνα μέχρι 2.000 ανάλογα με τα τετραγωνικά».
Οργανωμένο έγκλημα
Είναι θυμωμένοι που «οι αστυνομικοί μπαίνουν στα σπίτια και τα μαγαζιά μαζεύοντας όποιον βρουν μπροστά τους. Ξέρουν ότι οι ομάδες που πουλάνε ναρκωτικά και κλέβουν στη Γερανίου είναι κυρίως Αφρικανοί, Κούρδοι, Αφγανοί. Δεν βγαίνει κανείς από το σπίτι του για να κλέψει και να σκοτώσει μπροστά στην πόρτα του».
«Φοβόμαστε. Κάθε μέρα γίνονται φασαρίες», λένε. Απευθυνθήκαμε πολλές φορές στο Αστυνομικό Τμήμα, πήγαμε στον Δήμο Αθηναίων. Καταγγείλαμε ότι σπάνε τα τζάμια των καταστημάτων μας και κλέβουν. Οτι εδώ πουλάνε ναρκωτικά. Πως η μαφία ελέγχει το δρόμο. Ζητήσαμε από την Αστυνομία να καθαρίσει τη Γερανίου. Να τους συλλάβουν και να τους απελάσουν».
Εκπρόσωποι της κοινότητας και καταστηματάρχες της οδού Γερανίου από το Μπανγκλαντές περιγράφουν: «Πριν από 15 μέρες μαχαίρωσαν έναν συμπατριώτη μας. Δούλευε σε ταβέρνα στη Μιχ. Βόδα κι επέστρεφε ξημερώματα. Τον έσφαξαν για 20 ευρώ. Κανένας δεν κυκλοφορεί από το σούρουπο μέχρι τις 9 το πρωί. Κανένας δεν μπορεί να βγει να πάει το πρωί στη δουλειά του. Μαχαίρωσαν άλλους δύο δικούς μας αυτή την εβδομάδα. Τον έναν στις έξι και τον άλλο στις 9 το πρωί».
Επισημαίνουν ότι «οργανωμένες ομάδες 5-6 ατόμων, με μαχαίρια στην τσέπη, ελέγχουν τον δρόμο. Ξέρουν πότε έρχεται η Αστυνομία και εξαφανίζονται. Μόλις φεύγουν οι αστυνομικοί, αυτοί επιστρέφουν. Τα ίδια πρόσωπα βλέπουμε κάθε μέρα στις γωνίες του δρόμου. Οι αστυνομικοί που περνάνε συχνά, τους γνωρίζουν. Βλέπουν ποιοι πουλάνε ναρκωτικά».
Ο Μάολα προσθέτει: «Παρέλαβα αρκετά πτώματα συμπατριωτών μου, δεν θέλω άλλα. Γι’ αυτό εξήγησα σε έναν αστυνομικό διευθυντή τι συμβαίνει στη Γερανίου, τη Σαρρή, τη Μενάνδρου, τη πλατεία Βάθης. Αλλοι κλέβουν τσάντες. Μόλις παρκάρεις αυτοκίνητο, το ανοίγουν σε δευτερόλεπτα. Μπαίνουν μπροστά σε αυτοκίνητα, σταματάει ο οδηγός, ανοίγουν τις πόρτες και κλέβουν. Σφάζουν δικούς μας για 20 ευρώ. Οι αστυνομικοί συνέλαβαν ορισμένους. Μετά από 2-3 μέρες τούς αφήνουν ελεύθερους. Τους βλέπουμε να πουλάνε ναρκωτικά στο ίδιο σημείο. Τώρα έρχονται οι αστυνομικοί και συλλαμβάνουν εμάς που δεν βρίσκουν επάνω μας ούτε 10 ευρώ. Οι εγκληματίες, όσοι πουλάνε ηρωίνη έχουν γεμάτες τσέπες. Βρίσκουν και ορισμένους άστεγους, πεινασμένους και τους βάζουν στο κόλπο».
Υποστηρίζουν ότι «οι οργανωμένες ομάδες συνεργάζονται μεταξύ τους, μοίρασαν τη γειτονιά. Η ζωή είναι πολύ δύσκολη στη Γερανίου. Μας απειλούν διαρκώς, κλέβουν, μας σκοτώνουν. Δρουν παράλληλα ομάδες που ληστεύουν κι άλλοι που πουλάνε ναρκωτικά».
Ο 40χρονος Χασάν Τζιμπόν δουλεύει σε εταιρεία καθαρισμού με 3,5 ευρώ την ώρα. Είναι ένας από αυτούς που συνέλαβαν οι αστυνομικοί και τον άφησαν ελεύθερο: «Στις 11.30 το πρωί, πέντε αστυνομικοί χτύπησαν το κουδούνι. Είπαν «πάμε στο Αλλοδαπών». Οσοι είχαμε χαρτιά, μας κράτησαν μέχρι τις 5.15 το πρωί και μας άφησαν», λέει.
Ο Μάολα είναι ανήσυχος: «Κι εμένα με λήστεψαν. Σχεδόν όλους μάς έχουν κλέψει την ώρα που επιστρέφουμε από τη δουλειά. Παίρνουν τα χαρτιά, το διαβατήριο, το κινητό, το μεροκάματο. Ακόμα και τις μπλούζες που φοράμε». *
→ Γεωργία ΔΑΜΑ, Στο γκέτο της Γερανίου, Ελευθεροτυπία, 12/4/10
convolutes 